หากเราคิดกันดีๆ เราจะรู้ว่าโอกาสต่างๆที่เกิดขึ้นในโลกนั้น เราแทบจะไม่ได้มีอำนาจในการควบคุมมันเลยแม้แต่น้อย หากเราโยนลูกเต๋าที่สมดุล เราจะพบได้ว่า ไม่น่าจะเพ่งพินิจหรือคาดหวังให้มันออกเลขหน้าที่เราต้องการด้วยความตั้งใจมากเพียงใด เหมือนมันจะไม่ส่งผลใดๆกับผลลัพธ์ที่จะเกิดขึ้นออกมาเลยแม้แต่น้อย เหมือนกับว่านี่คือ ธรรมชาติของความสุ่มที่เกิดขึ้นจากธรรมชาติเองโดยแท้  การศึกษาทฤษฎีควอนตัม และสมมุติฐานต่างๆนั้น เราเกือบจะมองได้แล้วว่า สถานการณ์ใดๆที่มันจะเกิดขึ้น มันมีโอกาสการเกิดขึ้นแบบที่เป็นการกำหนดโอกาสเอาไว้ก่อนหน้าแล้วทั้งหมด แต่ผลลัพธ์ต่างหากที่ เราไม่สามารถบอกอะไรมันได้เลย เรียกว่าระดับเล็กที่สุด การหมุนของทิศทางสปินของอนุภาคควอนตัมนั้น พบว่า ไม่สามารถกำหนดได้ แต่ เมื่อมีสัปชัญญะรับรู้ หรือ ฝรั่งจะเรียกว่าการ observe ไม่ว่าจะถึงอุปกรณ์ใดๆก็แล้วแต่ที่จะทำให้สติจากสิ่งมีชีวิตใดหนึ่งๆนั้นรับรู้ได้ว่า โดยไม่สนเวลาอีกต่างหาก ! มันจะทำให้โลกนี้เป็นจริงออกมา ที่เราเรียกกันว่า Reality (ความจริงที่ปรากฏ) คำว่า ไม่สนเวลา นั้นมันหลายความว่า เมื่อเรามองเห็นลูกเต๋าออกมาเป็นหน้าใดก็ตาม เหตุและผล หรือเหตุการณ์ทั้งหมดมันจะย้อนกลับไปหรือถูกกำหนดขึ้นมาทันที เพื่อให้ความเป็นจริงนั้นสมเหตุสมผลในมิติของฟิสิกส์แบบ Classical…