เรื่องๆนี้ออกมาเป็นแนวบันทึกความคิดเห็นและความเห็นต่างจากคนทั่วไปในสังคมสักหน่อยเกี่ยวกับกรณีที่เกิดขึ้นทีว่านายทหารเข้ามาประเทศไทยแล้วเป็นโควิดแล้วได้ไปเดินเล่นที่ห้างร้านในประเทศไทย และกรณีคล้ายกันเป็นลูกสาวครอบครัวฑูตจากประเทศหนึ่งๆแล้วตรวจพบว่าเป็นโควิดสิบเก้า  สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ ภาครัฐรับรู้ว่า มันมีรูโหว่ของการออกแบบข้อกำหนดที่ได้สร้างเอาไว้สำหรับคนกลุ่มเหล่านี้ ที่มักจะเรียกว่าให้เกียรติกัน แต่อย่างไรก็ดี ภาครัฐที่เป็นผู้กำหนดกฏที่ว่านี้เห็นผลแล้วว่า ไม่สามารถให้เกียรติพิเศษกับคนเหล่านี้ เพราะ คนก็เป็นคนเช่นเดียวกัน อาจจะไร้วินัยได้หรืออาจจะอ้างว่าตนเองได้สิทธิ์พิเศษต่างๆที่ได้จากการที่ตนมีสถานะที่รัฐกำหนดอนุญาตเอาไว้ เราเห็นผลกระทบที่รุนแรงจากรูโผล่เพียงเล็กน้อยที่คนเหล่านี้สามารถเลือกที่จะทำการกักตัวเองได้ด้วยความสมัครใจโดยอาศัยความเชื่อใจจากการให้เกียรติกัน แต่นั่นไม่ได้หลายความคนเหล่านี้จะทำตามที่บอกอย่างมีวินัยหรือแม้กระทั่งสามารถอ้างได้ว่า “เข้าใจผิด” ก็ยังทำได้โดยไม่ต้องได้รับโทษหรือผลกระทบใดๆจากพฤติกรรมอันไร้วินัยที่มองว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยเหล่านั้น (แต่ยังผลกระทบใหญ่เกินกว่าจะควบคุมได้) ผมได้เห็นภาพจากกล้องวงจรปิดที่นายทหารอียิปต์นี้เดินเข้าออกห้างแห่งหนึ่งและทุกคนที่อยู่รอบตัวเขาใส่หน้ากากผ้าหรือหน้ากากอนามัยเอาไว้เพื่อป้องกันตัวเองและผู้อื่นจากการแพร่เชื้อ แน่นอนว่า เมื่อทหารนายนี้เห็นพื้นที่สาธารณะแล้วพบว่า “คนไทยทั้งหมดใส่หน้ากากผ้า” ทำให้ทหารรายนี้ จำเป็นต้องใส่เช่นเดียวกันเพื่อให้ตัวเองนั้นแปลกแตกต่างจากคนอื่นๆโดยรอบ และ นั่นเป็นปัจจัยที่สำคัญเอามากๆว่า คนที่มีเชื้อโควิดใส่หน้ากากผ้าหรือ หน้ากากอนามัยเอาไว้แม้นว่าเขาจะไม่รู้ตัวว่าเขาเป็นพาหะก็ตามที มันเป็นความกดดันทางสังคมอย่างหนึ่งที่คนไทยทั้งประเทศจะช่วยกันได้ คือ การกดดันคนที่เข้ามายังประเทศไทยให้ทำตามระเบียบบังคับการสวมใส่หน้ากากอนามัยหรือหน้ากากผ้า ด้วยการกดดันทางสังคมแทนการกำหนดและบังคับซึ่งคนเหล่านี้จะไม่สามารถบังคับอะไรได้ด้วยการสั่ง แต่การกดดันด้วยสภาพรอบตัวนั้นทำได้ และเห็นผลอย่างไม่น่าเชื่อ ! มันแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่คนๆหนึ่งจะเดินหน้าเปล่าเข้าไปยังพื้นที่สาธารณะอื่นๆที่ทุกคนใส่หน้ากากอย่างพร้อมเพรียงกันหมด และ ถ้าหากว่าไม่ใส่หน้ากาก ก็จะก่อให้เกิดความไม่สะดวกในการใช้บริการต่างอีกด้วย แน่นอนว่า มันจะก่อให้เกิดความรู้สึกว่า…