ทำไมคิวร้านโดนัทมันถึงได้ยาวผิดปกติ เมื่อเทียบกับร้านโดนัทร้านอื่น และ คนที่มาซื้อโดนัทไปกินคิดอะไรในหัว?

แปลกใจว่าทำไมคนต้องไปต่อคิวเพื่อเข้าไปซื้อ "โดนัท" ยี่ห้อใหม่ที่เพิ่งจะมาเปิดในประเทศไทย ก็มานั่งคิดๆ อาจจะเป็นไปได้อยู่หลายๆแนวคิด และคนที่คิดไม่ว่ากรณีใดๆสุดท้ายก็จะเข้าไปต่อคิวเพื่อซื้อ โดนัท ยี่ห้อที่เพิ่งเปิดตัว (แต่มีมานานแล้วที่ประเทศนอก) กันน่ะครับ

โดนัทบ้านเราก็มีไม่กี่เจ้าน่ะหละที่ทำเป็น Brand แล้วขายกันอยู่ตามห้าง หรือ SuperStore ในประเทศไทยเรา ผมชอบก็ตรงที่กลิ่นมันเตะจมูกดี เตะกว่าร้านขนมปังที่อยู่พวก Superstore มากนัก เรื่องกลิ่นนี่ล่ะครับที่จะเป็นเหตุผลการดึงดูดคนเข้าร้านหรือเข้า Super (ลองสังเกตให้ดีๆน่ะครับว่า Superstore ทุกที่จะต้องเอาโซนขนมปังไว้ที่ทางเข้าเท่านั้นครับ เมื่อเราเดินเข้ามาแล้ว ผมไม่เคยซื้อเลยแม้แต่ครั้งเดียว ได้แค่มองแล้วก็ได้กลิ่นเท่านั้นครับ) การได้กลิ่นขนมปังทำให้เกิดความอยาก (กิน) ขึ้นมาได้ทันที แต่ผมยังไม่รู้เหตุผลแน่ชัดว่า การได้กลิ่นขนมปังแล้วเป็นการเพิ่มยอดขายของสินค้าใน superstore หรือไม่กันน่ะครับ

กลับมาที่โดนัทของเรากันต่อดีกว่า เนื่องจากประสบการณ์ผมจะไม่ได้เป็นคนที่อยากจะกินโดนัทมากๆสักเท่าไหร่ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะแวะเข้าไปหยิบก้อนแป้งกลมๆ (ที่มันไม่ได้มีรูน่ะครับ) คำละ 5 บาทซื้อกลับมาบ้าน 6 ก้อนแล้วก็จะทยอยกินเมื่อเดินผ่านชั้นวางขนมที่บ้าน แต่ก็ไม่ได้ซื้อเป็นโดนัทครับ เพราะว่า ใช้ก้อนแป้งที่เป็นโดนัทผมว่ามันก้อนโตเกินกว่าจะกินได้สะดวกแบบว่าต้องเอาสองมือไปฉีกมัน กินเป็นก้อนแป้ง(และน้ำตาล)กลมๆก็น่าจะสะดวกกว่าเยอะน่ะครับ

คนที่ต่อคิวเพื่อซื้อโดนัท จะซื้อไปทำไมกัน ?

เหตุผลนั้นเป็นไปตามแนวคิดของความบ้าเห่อ (มันมีแนวคิดอย่างงั้นอยู่ด้วยอย่างงั้นหรือ? ) การเห่อนั้นก็มาจากการที่ได้รับสื่อรับรู้ไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่งแล้ว รู้สึกว่า "สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ขาดแคลน" เราจะทำมีความอยากที่จะซื้อเพื่อมาใช้หรือกินกันน่ะครับ ทั้งนี้เพื่อให้เป็นที่รู้จักกันโดยทั่วไปก่อนที่จะเปิดให้เกลื่อน จำเป็นต้องทำให้เกิดกระแสสังคมเกิดขึ้น (ซึ่งถ้าหากว่าต้องการแบบนั้น โดนัทเจ้านี้ก็ได้อย่างที่ต้องการแล้วน่ะครับ เพราะว่าทุกสื่อทุกคนพูดถึงกันโดยถ้วนหน้า ซึ่งผมก็ยังเอามาพูดเล้ย เห็นปะครับแฮะๆ) การที่ร้านเพิ่งร้านเดียวเสียก่อนในทำเลที่ตั้งเพื่อให้เกิดการบอกต่อ สร้างกระแสได้ตอนนี้ก็น่าจะเป็นแถวๆสยามนั่นน่ะหละครับ แม้ว่าราคาโดนัทจะไม่ได้แพงกว่าเจ้าอื่นมากเท่าไหร่นัก(แต่ก็ราคาแพงกว่าน่ะครับ) ก็ทำให้คนไปต่อคิวซื้อกันได้ก็แปลกดีที่เหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นได้ไม่บ่อยมากนักครับ

คนที่มาซื้อจะมีเหตุผลอะไรทำไมต้องมาซื้อ ?

สำหรับคนที่ไม่เคยกินไม่รู้จักมาก่อนว่าโดนัทนี่มันอะไรกันแน่หน้าตาหรือว่ารสชาติเป็นอย่างไร จะได้รับข้อมูลใดๆเพื่อทำให้เค้าเหล่านั้นเกิดความอยากแม้ว่า จะไม่เคยรู้จักมาก่อน ข้อมูลเหล่านั้น มาจากสื่อที่ได้รับ พร้อมกับภาพของคิวที่ยาวผิดธรรมชาติ สังเกตได้ว่า ถ้าหากว่าร้านค้าหรือร้านอาหารใด มีคนรอคิวยาวมากๆ หรือ ร้านอาหารมีรถจอดรถออกมาล้นถึงนอกร้าน จะสะท้อนไอเดียหนึ่งออกมาได้ครับ นั่นก็คือ "การยืนยันหรือรองรับแล้วจากสังคม" ซึ่งภาพจากสื่อทั้งหมดจะไม่ได้ถ่ายแค่ร้านครับ จะมีภาพถ่ายของคิวด้วยครับ และ คิวนั้นถูกสร้างออกมาด้วยการแจกรางวัล !

ผมว่าหลายคนอาจจะไม่ทราบว่า ถ้าหากว่าคุณเข้าคิว (เพื่อสร้างภาพให้ร้าน) ได้ในวันแรก และเป็นส่วนหนึ่งของคิวนั้นๆ จะได้รางวัลพิเศษ คือการได้กินฟรีตลอดฟรี หรือการได้โดนัทฟรี หรือ ลดราคาระดับที่ปกติจะลดให้ไม่ได้ เพราะถือได้ว่า คนเหล่านั้นที่มาต่อคิว(ชุดแรก) จะเป็นตัวละครหลักที่ติดอยู่ในภาพของสื่อทั้งหมด และส่งผ่านออกไปเพื่อ ให้เกิดอารมณ์คะนึงไปได้ว่า ร้านขายของหรือร้านค้าโดนัทนี้ มัน"มีความขาดแคลน" มันมี "การยืนยันทางสังคม" อีกต่างหาก เหตุผลแค่สองข้อนี้ก็เพียงพอแล้ว ที่จะทำให้คนที่ไม่รู้จักและได้พบกับสื่อทางใดๆ ก็จะรู้สึกว่า "อยากซื้อขึ้นมาทันที"

ลองคิดกลับทางกันนิดหน่อยน่ะครับว่า ถ้าหากว่า ร้านนี้เปิดมาแล้ว "เงียบเป็นเป่าสาก" คือเปิดมาแล้ว ไม่มึคนเข้าคิวต่อๆกัน เหมือนกับร้านโดนัทร้านหนึ่งธรรมดาเท่านั้น เหตุการณ์ทั้งหมดจะไม่ได้เป็นไปที่อย่างคุณๆเห็นกันน่ะครับ ซึ่งตอนแรกผมก็คิดอย่างงั้นว่า ถ้าหากว่าเปิดมาแล้วก็น่าจะเหมือนกับร้านอื่นๆ แต่ดันไม่ใช่เพราะว่ามีทีเด็ดเข้าล่อคนเข้ามาให้เกิดคิวที่นยาว ณ วันเปิดตัวยังไงอย่างงั้น ลองจินตนาการดูร้านโดนัทที่เป็น Brand นอกเหมือนกันเข้ามาเปิดตัว เราแทบคิดไม่ออกว่า มันมีคิวอย่างงี้ด้วยหรือ หรือมีการเกิดกระแสได้มากมายถึงเพียงนี้ด้วยหรือ ? แต่เราอาจจะคิดเทียบตรงๆอย่างงั้นไม่ได้เสียทีเดียวเพราะ ณ เวลาก่อนหน้านี้พวกอุปกรณ์เพื่อการบอกต่อยังไม่ได้มากมายขนาดนี้ และ facebook หรือ Twitter นั้นก็เพิ่งจะ pop กันได้ไม่นานจริงๆครับ

คนที่มาซื้อเมื่อได้รับสื่อ และจะมาต่อคิวด้วยเหตุผลใด?

ผม assume ว่าคนที่เข้าคิวได้รับสื่อแล้วน่ะครับ เราจะแจกแจงคนที่ต่อคิวออกมาเพื่อให้รู้ว่าแต่ละจำพวกคิดอย่างไรกันดูเล่นๆน่ะครับว่า แต่ละคนก็มีเหตุผลที่จะซื้อไม่เหมือนกัน และอาจจะมีกรณีที่มากกว่านี้ก้ได้ถ้าหากว่าคิดออกมาก็พิมพ์ต่อใน comment ได้น่ะครับ

– คนที่ซื้อเพราะว่าเห็นคิวที่หน้าร้าน คนเหล่านี้เห็นคิวแล้วเกิดความกังขาอยากรู้อยากลองก็ถามเพื่อนที่ทำงานว่าร้านนี้มันดียังไงทั้งๆที่เพื่อนที่ทำงานก็ไม่ได้รู้จักอะไรกับเค้าแต่ก็เอามาพูดได้เพราะว่ารับรู้เนื้อความได้จากสื่อ ประมาณว่า อืม เหมือนจะรู้แต่ไม่รู้ เอาเรื่องเท่าที่รู้มาพูดจะได้ไม่หน้าแตกเสียหน้าครับ คนที่เห็นคิวหน้าร้านแนวโน้มน่าจะเข้าไปต่อคิวถ้าหากว่ามีเวลาครับผม

– คนที่อยากกินเพราะเคยกินแล้ว คนพวกนี้จะเป็นคนที่เรียนนอกมาแล้วได้มีโอกาสกินแม้ว่าจะเป็นของที่ดูเฝือเอามากๆตามต่างประเทศไม่ว่าจะเป็นอังกฤษหรืออเมริกา แต่เพราะได้รับสื่อ ว่ามันเกิดความขาดแคลน เหมือนเป็นของวิเศษขึ้นมาในประเทศทำให้เกิดความอยากที่มากกว่าปกติ (กว่าเมื่อก่อนตอนที่เรียนอยู่เมืองนอกเมืองนา) และอยากหวนระลึกอารมณ์ความรู้สึกต่ออยู่ที่นั่นครับ เอาเงินซื้อโดนัทเพื่อการนี้ก็คุ้มค่ากับการรอคอยได้ด้วยเช่นเดียวกันครับ สำหรับกรณีนี้แนะนำให้ซื้อกินน่ะครับเพราะว่าค่อนข้างจะมีคุณค่ากว่าแค่ชิ้นโดนัทธรรมดาก้อนนึง

– คนที่รู้ว่าโดนัทนี้ขายดีมาก (ยอดขาย)ในต่างประเทศ คนเหล่านี้จะเกิดอารมณ์อยากลองด้วยความ "สงสัยใคร่รู้" ว่าทำไมมันจะอร่อยอะไรได้นักหนา บวกกับอารมณ์ขาดแคลนและเห็นคิวเพื่อเป็นการองรับจากสังคมว่ามันน่าจะอร่อยดี ก็จะเกิดความอยากมากเป็นทวีคุณ และ หลวมตัวไปต่อคิวเพื่อกะว่าจะได้ "กินมันซะ" เพื่อเป็นการลองว่า อืม มันอร่อยเหาะอย่างว่าเค้าโม้กันอย่างงั้นเลยเหรอ ? คนที่ตกกรณีนี้แนะนำว่า ขอเพื่อนกินจะดีกว่าน่ะครับเพราะว่าเอาเวลามาแลกต่อคิว พร้อมกับความไม่แน่ใจว่าตัวเองจะชอบหรือไม่ ดูๆแล้วจะไม่คุ้มค่ากันน่ะครับ ลองขอเพื่อนคุณกินจะดีกว่าครับนั่น

– คนที่คิดถึงคนอื่นใจดีเอาไปแจก เหตุผลก็เริ่มเหมือนกับกรณีอื่นๆ คือ เหมือนกับว่าเพื่อนๆร่วมงาน หรือเพื่อนๆที่โรงเรียน รู้สึกและรับรู้ความขาดแคลนและรับกระแสผ่านสื่อทำให้การได้ "ลอง" ดูมีคุณค่าเพิ่มขึ้นมา (อันจากคิวที่แสนยาว) การเอาโดนัทจากยี่ห้ออื่นๆไปแจกให้กินนั้นดูเหมือนว่าจะทำให้ตัวเองได้ credit น้อยลงเมื่อเทียบกับว่าถ้าหากว่าคุณเอาโดนัทคิวยาวเจ้านี้ไปแจกกันน่ะครับ เพราะ การแจกนอกจากคุณทำให้คนอื่นได้ของฟรีด้วยความ happy แล้ว (ผมก็ชอบกินฟรีน่ะครับขนมนมเนยนี่ชอบทั้งนั้น มีตังค์ซื้อครับแต่ก็อย่างว่าน่ะหละฟรีก็ดีกว่ามากโขครับ) ยังเป็นการสนองความ "กังขา" สำหรับคนที่อยู่ในกลุ่มด้านบนๆครับ อ้อ แน่นอนว่าคุณต่อคิวยาวขนาดนี้จะไม่ซื้อไปเป็นกล่องมันก็กระไรอยู่ เพื่อเป็นการลดต้นทุน (สังคม ที่จะต้องเอาไปแจกต่อชิ้น) ให้ต่ำลงแล้ว มาต่อคิวยาวๆทั้งนี้ก็ซื้อให้เยอะหน่อยน่ะครับ (หรือว่าไม่จริง)

– คนที่ฉลาดหาประโยชน์ สำหรับคนที่เข้าต่อคิวอาจจะมีพวกนี้แฝงอยู่ในทุกๆครั้งที่เกิดกระแสครับ คือ ต่อคิวเพื่อเอาไปขายต่อให้กับคนอื่นที่ไม่อยากจะต่อคิว เหมือนกับเป็นค่าต่อคิวประมาณนั้นน่ะครับ หรือว่า รับจ้างซื้อให้กันเลยก็เป็นไปได้ที่จะทำ (ถ้าหากคิวยาวไปได้เป็นเดือนๆก็น่าจะยึดเป็นอาชีพได้สำหรับคนที่ว่างๆในเดือนนี้น่ะครับ)

– คนที่ต่อคิวเพราะว่าไม่มีอะไรทำ อาจจะเป็นเพราะว่า คุณต้องไปต่อคิวกับพ่อแม่ผู้ปกครองที่อยากจะกิน หรือ ในทางกลับกันลูกหลานอยากกินทำให้คุณพ่อแม่ต้องไปต่อคิวเพื่อเอามาสนองความอยากกินของลูกๆหลานๆของคุณครับ หรือจะเป็นกลุ่มคนที่ไปกับเพื่อน ก็เพื่อนเค้ารอกัน เราจะอยู่กลุ่มเค้าก็ต้องอยู่ด้วยกันไม่ใช่เหรอครับ จะเดินออกไปร้านชิวเดินเล่นอยู่คนเดียวก็กระไรอยู่ หรือว่าแฟนหรือคู่ขาของคุณ หรือ คนที่คุณจีบๆอยู่อยากกินอยากต่อคิว แต่คุณไม่ได้อยากอะไรกับเค้า ก็ไปไหนไม่ได้หรอกครับอยู่กันซะตรงนั้นน่ะครับ ทำให้คิวยาวขึ้นไปอีกสักคนสองคนทำให้ ร้านค้านั้นดูมีมูลค่าเพิ่มขึ้นได้ในตัวของมันเองครับผม

ผมว่าคนที่มาต่อคิวนั้นก็น่าจะตกกรณีใดกรณีหนึ่งและความคิดความอ่านของคนที่อยู่ในแถวเพื่อซื้อโดนัทนั้นก็ไม่ได้มีคนมาวิเคราะห์พร่ำเพรือขนาดนี้ครับ ถ้าหากว่าคุณพอคิดประเด็นอื่นๆได้อีกว่า คนทำไมคนเหล่านี้อยากจะต่อคิวเพื่อซื้อโดนัท ที่เรียกได้ว่า ต่อคิวนานเหลือคณาแล้วล่ะก็พิมพ์ทิ้งไว้ที่ comment ให้ด้วยน่ะครับอยากรู้ๆ ^^

คำค้นหาของคุณที่มาเจอหน้าเว็ปนี้:

• ร้านโดนัท
• ชั้นวางโดนัท
• โดนัท
• อยากกินโดนัท
• โดนัท คิวยาว